ارتباط بین مؤلفه های سلامت معنوی با امید و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلابه سرطان در شهر کاشان ۱۳۹۲

مقدمه و هدف: اطلاع از ابتلا به سرطان می تواند برای افراد ناخوشایند باشد و جنبه های مختلفی از زندگی آن ها را مورد تأثیر و کاهش دهد از این جمله می توان به حیطه های مثل امید و رضایت از زندگی اشاره کرد. به نظر می رسد عاملی همچون سلامت معنوی بتواند بر امید و رضایت از زندگی این بیماران تأثیر مثبت گذاشته و باعث افزایش آن شود. این پژوهش باهدف بررسی ارتباط بین مؤلفه های سلامت معنوی با امید و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلابه سرطان در شهر کاشان 1392 انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی، بر روی 100 بیمار مبتلابه سرطان به روش مستمر در فاصله زمانی بین مهرماه تا دی ماه سال 1392 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های مشخصات فردی (سن، جنس، وضعیت تأهل)، سلامت معنوی الیسون-پالوتزین، پرسشنامه امید هرث و رضایت از زندگی (lsi-z) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16/0 در سطح معنی داری 0/05 تجزیه تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 10/77±62/59 سال بوده و 56٪ آنان مرد بودند. میانگین نمره امید و رضایت از زندگی به ترتیب 5/32±/40/21 و 5/58±16/03 بود. بین میانگین نمره امید و رضایت از زندگی در مردان و زنان ازلحاظ آماری اختلاف معناداری دیده شد به طوری که این میانگین در مردان بیش از زنان بود. میانگین نمره کل سلامت معنوی 12/11±87/48 و میانگین مؤلفه های سلامت معنوی مذهبی و وجودی به ترتیب 6/20±44/70 و 7/57±42/78 بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین متغیر سلامت معنوی با امید و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد.  نتیجه گیری: با توجه به اینکه سلامت معنوی تأثیر بسزایی در تأمین امید و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلابه سرطان دارد، لازم است تا اقداماتی در راستای استفاده از این توانایی در دوره درمان، بستری و بهبود بیماران استفاده شود، لذا توصیه می شود تا کارکنان تیم درمان با مراقبت های معنوی آشنا شوند و از این توانمندی در راستای حل مشکلات این بیماران استفاده کنند.